اکنون بیش از یک ماه از انتخابات پر‌شور ۲۴ خرداد ماه گذشته است و نزدیک بیست روز دیگر مراسم تحلیف رییس‌جمهور منتخب برگزار خواهد شد. در این یک ماه گذشته، تحلیل‌های بسیاری پیرامون انتخابات و انتخاب مردم انجام پذیرفته که البته همگان بر حضور پر‌شور مردم و خلق حماسه مهر تأیید زده‌اند؛ اما با توجه به انتخاب مردم که حجت الاسلام و المسلمین آقای دکتر حسن روحانی بوده و جایگاه و خاستگاه وی از یک سو و حامیان وی در انتخابات از سوی دیگر، تحلیل‌های بسیاری نوشته شد، برخی از آن‌ها و نتایج آن بر جامعه جای بسی تأمل دارد.
برخی‌ها چند روز پس از انتخاب جناب آقای روحانی توسط مردم و اعلام نتایج انتخابات کوشیدند و اکنون نیز بعضاً ادامه دارد که با توجه به خاستگاه رییس‌جمهور منتخب که جناح راست سنتی بوده و عنصر برجسته جامعه روحانیت مبارز است، چنین به جامعه القا نمایند که هیچ تغییری در ادامه نظام اجرایی کشور، روش‌ها و رویکرد‌ها رخ نداده و نخواهد داد.
اینها تنها به خاستگاه جناب آقای روحانی توجه نموده و حتی آن را پررنگ کرده و دیگر زوایای این انتخاب را ندیده و یا نمی‌خواهند ببینند. در حالی که این عضو برجسته جامعه روحانیت مبارز، با شعارهای متفاوت و با حمایت‌های افراد خاص مانند آیت الله هاشمی رفسنجانی ـ که چند سال است رویه‌ای خاص و حتی در برخی مقاطع خلاف دوستان سیاسی خود در پیش گرفته و بر آن اصرار کرده است ـ و نیز حجت الاسلام و المسلمین سید محمد خاتمی ـ که رئیس شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز است و خاستگاه ایشان نیز چپ سنتی و اصلاح‌طلب است ـ رأی اکثریت مردم را به دست آورده است.
مردم نیر پس از انتخاب خود و اعلام پیروزی آقای روحانی به شادی و جشن در خیابان‌ها پرداختند که تحلیلگران و جامعه‌شناسان از آن به ایجاد امیدهای تازه و امید به تغییر و بهبود شرایط در جامعه ایرانی یاد کردند که دولت یازدهم باید با این امید و نشاط جامعه و اعتماد ایجاد شده بین دولت و رئیس جمهور منتخب، بتواند برنامه‌های خود را به ویژه در عرصه اقتصادی و معیشتی به اجرا گذارد.
حال اگر این گونه وانمود شود که تغییری پدید نیامده و نخواهد آمد و رییس‌جمهور منتخب هم از طیف اصولگرایان حاکم هشت ساله بر مقدرات کشور است، چیزی نخواهد گذشت که امید‌ها و نشاط‌ها در جامعه رنگ خواهد باخت و در این صورت، دولت از همان آغاز با مشکل جدی روبه‌رو خواهد شد؛ بنابراین، هم باید پذیرفت که مردم به امید ایجاد تغییر در رویکرد‌ها و روش‌های مدیریتی و مبناهای تصمیم‌گیری و تصمیم سازی در ساز و کار‌های اجرایی کشور و در یک کلام بهبود شرایط کشور دست به انتخاب زده‌اند و حداقل روند چند سال گذشته حاکم بر قوه مجریه را رد کرده‌اند و هم باید پذیرفت که آقای روحانی به رغم خاستگاه سیاسی خود، شعار‌ها و تفکرات جدیدی را که همان اعتدال و تدبیر است، مطرح کرده‌اند که انتظار است بر همین اساس کار کنند، تا همه تفکرات موجود در جامعه از جمله اصولگرایی و اطلاح طلبی اما خارج از افراط و تفریط در بدنه مدیریتی کشور حضور داشته باشند؛ بنابراین، نمی‌توان و نباید به گونه‌ای بحث و تبلیغ شود که هیچ گونه تغییر در روند اجرایی کشور رخ نخواهد داد و سیاست‌ها از جمله اقتصادی، خارجی و دیپلماسی و فرهنگ و.... تغییر نخواهد کرد.
و اما از سوی دیگر باید بر این واقعیت هم اذعان نمود که مردم با امید به برآورده شدن خواسته‌ها و مطالبات خود به آقای دکتر روحانی رأی داده‌اند که اگر این گونه نبود دلیلی بر انتخاب ایشان و متمایز ساختن ایشان از سایر کاندیدا‌ها وجود نداشت. به هر حال مردم رییس‌جمهوری را همراه با رویکرد و منش ایشان بر‌می‌گزینند تا دولت وی با در پیش گرفتن آن بتواند مطالبات آن‌ها را پاسخ دهد. حال برخی به بهانه عدم افزایش مطالبات جامعه از دولت یازدهم بیان می‌دارند که شرایط کشور سخت است و برای جلوگیری از شکست دولت یازدهم، نباید مطالبات جامعه فزونی یابد. در حالی که مطالبات اقتصادی و معیشتی مردم در کوران مبارزات انتخاباتی هم بروز و ظهور نموده و اکنون نیز ادامه دارد و مهم‌ترین و اولویت‌دار‌ترین کار دولت یازدهم باید پاسخ به توقع بحق مردم در ثبات بازار و کاهش نرخ تورم و بیکاری است که تحت هیچ شرایطی نباید به فراموشی سپرده شود یا از اولویت دولت اعتدال و تدبیر خارج شود. که در این صورت دور از وعده‌ها و شعارهای رئیس جمهور منتخب است.
اینکه شرایط کشور سخت است، پنهان نبوده و نیست و کسی هم جز افراد اندک که اتفاقا آقای روحانی هم در انتقاد از آن‌ها روی کار آمده‌اند، آن را انکار نمی‌کند. اما انتظار مردم با دانستن واقعیت‌های اقتصادی و دیپلماسی کشور از رییس‌جمهور منتخب و همکاران ایشان در کابینه این است که در یک مقطع زمانی معقول به مطالبات آن‌ها که بیشتر هم اقتصادی و معیشی است، پاسخ دهند و ضمن کاهش نرخ تورم و بیکاری، جامعه ایران را به روند توسعه و پیشرفت روز‌‌افزون هدایت و رهنمون سازند.
